piątek, 20 kwietnia 2018

Przyjazna Edukacja - motywowanie podczas lekcji.


Najważniejszym obszarem oddziaływań nauczyciela  jest lekcja.
Lekcja to sacrum edukacji, najważniejszy moment współdziałania nauczyciela z grupą uczniów, wychowanków.
Cele lekcji: poznawczy - nie wiem - poznam, kształcący - nie rozumiem - zrozumiem,  wychowawczy - jakie to ważne, bo ...
Lekcja interesująca, tak przeprowadzona, aby uczniowie chcieli przyjść na następną.
Zaplanowane przez nauczyciela/wychowawcę czynności ucznia do wykonywania podczas zajęć albo go zachęcają, aktywizują do wysiłku, rozbudzą zaciekawienie, zainteresowanie albo zmuszają do bierności wbrew naturze dziecka, ciekawego świata.
Uczeń chętnie pracuje, gdy zna cel, sens, po co,  wymagania, kryteria oceny, wykonuje zadanie na miarę swoich możliwości, bada, poszukuje, odkrywa, czuje, że jego wysiłek zostanie doceniony, spotka go uznanie, jego zdanie się liczy, nie obawia się wypowiedzieć zdania swego, opinii, poglądu.
Uczeń czuje, że nauczyciel go  zachęca, stawiając problem do rozwiązania, wierzy w jego możliwości, stwarza sytuację kuszącą do zmierzenia się z zadaniem, a także ekscytuje radością z sukcesu, powodzenia.
Przecież wystarczy dobre słowo, uścisk dłoni, uśmiech, dostrzeżenie zaangażowania, maleńkiego postępu.
            Partnerskie podejście w formie informacji zwrotnej doceniającej te właśnie pracę, wskazanie, co warto jeszcze zrobić, aby następny raz było lepiej, zapytanie o samopoczucie, co mu najbardziej pomaga w pracy lekcyjnej.
Jakże ważne jest zadanie uczniowi  pracy do domu na miarę jego możliwości, aby mógł samodzielnie ją wykonać, a nie jego rodzice, rodzeństwo, korepetytor.
Jak wyjaśnię nauczycielowi  pomyłki dorosłych?
Praca domowa to tak bardzo istotny element wrastania w samodzielność i odpowiedzialność. Uczę się samodzielności poprzez samodzielne wykonanie i wówczas budzi się we mnie odpowiedzialność za jakość, rezultat, wynik. Na tym podłożu rodzi się wiara we własne siły, w siebie.
Właśnie zasada wymagania „na miarę”, bo tak kupujemy buty, odzież, serwujemy posiłek, ustawiamy siodełko rowerka, też kupionego na miarę.
Czy to jest za trudne, niemożliwe? Niewykonalne?
 Moje przekonanie, że to są właśnie cechy przyjaznej edukacji,  jest niezachwiane.
Z tym bardzo się ściśle wiąże poczucie bezpieczeństwa: a więc poszanowanie godności, respektowania indywidualności.
Przecież każdy z nas jest inny.
Mamy bardzo różniące nas uzdolnienia do przedmiotów, predyspozycje do zapamiętywania, szybkość pisania, słuchania, kojarzenia, pracy w zespole, zdolności obserwacji, wyobraźnię, ale też mikro deficyty, osobowość, temperament.
Uczniowie, jako indywidualności składają się na zespół klasowy. Stąd nie uczymy klasy, ale ucznia.
Bywa w praktyce, że zarówno metoda i forma pracy, zadanie domowe, jest dla wszystkich uczniów identyczne, jakby wszyscy potrafili to samo!
Wybór jest oczywisty, sądzę, że można mieć odpowiedź określającą kryteria zachęcające ucznia do radosnego przyjaznego uczęszczania do szkoły?
Dodajmy do tego przekonanie ucznia, że jest sprawiedliwie oceniany, dostrzeżony i doceniany jego wysiłek na miarę możliwości.
To podejście wypływa z szacunku, poszanowania jego godności i rodzi się z naturalnej przyjaźni do osoby ucznia, radości pracy pedagogicznej, pasji.
Reasumując przedstawione uwagi, możemy to podejście nazwać przyjazną edukacją.
                                                                                             
Jan Grandys